حسابداری تعهدی چیست و کارکرد آن چگونه است؟

حسابداری تعهدی چیست؟

حسابداری تعهدی یک مفهوم حسابداری است که مستلزم آن است که معاملات در دوره زمانی که در آن اتفاق می‌افتد، ثبت شوند، بدون در نظر گرفتن زمان دریافت جریان‌های نقدی واقعی برای معامله. ایده پشت اصل تعهدی این است که رویدادهای مالی با تطبیق درآمدها در برابر هزینه ها در هنگام وقوع معاملات مانند فروش به جای زمانی که پرداخت واقعی برای معامله ممکن است دریافت شود، به درستی شناسایی می شوند.

پیروی از حسابداری تعهدی در حسابداری تصویر دقیق تری از وضعیت مالی واقعی یک شرکت ارائه می دهد، اما اتخاذ این روش برای کسب و کارهای کوچک روش سخت تری است.

مفهوم حسابداری تعهدی به عنوان یک روش استاندارد حسابداری برای شرکت های بزرگ در نظر گرفته می شود و توسط استانداردهای بین المللی گزارشگیری مالی (IFRS) و اصول پذیرفته شده حسابداری (GAAP) پشتیبانی می شود. این چارچوب‌های حسابداری دستورالعمل‌ هایی را برای کسب ‌و کارها در سراسر جهان در مورد نحوه حسابداری درآمدها و هزینه‌ها جدا از استفاده از دریافت‌های نقدی ارائه می‌کنند.

کسب‌ و کارهای بزرگ اصل تعهدی را معتبرترین سیستم حسابداری برای تعیین وضعیت مالی و جریان‌های نقدی عملیات تجاری خود می‌دانند که درآمدها و هزینه‌های مربوطه در همان دوره گزارش ثبت می‌شود. کسب و کارهایی که درآمد های زیادی دارند حتما باید از اصل حسابداری تعهدی برای اهداف مالیاتی استفاده کنند.

مقایسه حسابداری تعهدی در برابر حسابداری نقدی

تفاوت اصلی بین حسابداری تعهدی و حسابداری نقدی در دوره ای است که درآمدها و هزینه ها به عنوان قرار است که به ثبت برسند و از این مرحله تفاوت اصلی حسابداری نقدی و تعهدی شروع به نمایان شدن می کند.
در حالی که حسابداری تعهدی پرکاربردترین روش حسابداری است، برخی از کسب و کارها ترجیح می دهند از حسابداری بر مبنای نقدی استفاده کنند. حسابداری نقدی یک روش حسابداری است که در آن درآمد فقط در صورت دریافت وجه نقد ثبت می شود و هزینه ها پس از پرداخت های نقدی ثبت می شود.

تفاوت اصلی بین حسابداری تعهدی و نقدی در زمان ثبت معاملات است. حسابداری تعهدی درآمد و هزینه ها را به محض وقوع معاملات شناسایی می کند، در حالی که حسابداری نقدی این معاملات را تا زمانی که پولی رد و بدل نشود شناسایی نمی کند.

حسابداری نقدی ساده تر از حسابداری تعهدی است زیرا سازمان‌ها فقط باید معاملات را هنگام مبادله وجه نقد ثبت کنند. با این حال، برای اکثر شرکت ها، این روش دیدگاه دقیقی از سلامت مالی ارائه نمی دهد.

روش حسابداری تعهدی

روش حسابداری تعهدی بر مبنای تطبیق درآمدها با هزینه ها در دوره ای است که معامله انجام می شود، به جای زمانی که پرداخت پردازش می شود و اگر پرداخت را پردازش کنیم این رویه حسابداری نقدی است. روش حسابداری تعهدی از کسب ‌و کارها می‌خواهد که حساب‌های مشکوک الوصول را در نظر بگیرند، زیرا کالاها قبل از دریافت پرداخت‌ها به مشتریان تحویل داده می‌شوند و برخی از مشتریان ممکن است مبالغی که باید بپردازند را پرداخت نکنند.

از سوی دیگر، برخی از مشتریان ممکن است قبل از تحویل کالا به خریدار، هزینه کالا را پرداخت کنند. در چنین نمونه ای، پرداخت در ابتدا به عنوان یک بدهی برای فروشنده ثبت می شود زیرا پس از دریافت وجه، کسب و کار مسئول تحویل کالا است.

هنگامی که کالا به مشتری تحویل داده می شود، مبلغ پرداختی از حساب بدهی به حساب درآمد منتقل می شود. به همین ترتیب، هنگام دریافت صورت‌حساب هزینه‌ای، حتی قبل از پرداخت هزینه، به این صورت در حساب هزینه ثبت می‌شود.

روش حسابداری نقدی

روش حسابداری نقدی معاملات درآمد و هزینه را زمانی ثبت می کند که پرداخت ها به صورت فیزیکی دریافت یا پرداخت شوند. این روش محدود به مشاغل کوچکی است که حجم معاملات قابل توجهی ندارند. مزیت این روش نسبت به روش تعهدی حسابداری این است که یک کسب و کار می تواند تمام حجم نقدینگی را که در دست دارد حساب کند.

با این حال، اگر کسب و کار کالاها را به صورت اعتباری از طریق تأمین مالی داخلی بفروشد، در این صورت نمی‌تواند پرداخت‌های آتی را محاسبه کند، زیرا حسابداری نقدی، برخلاف روش حسابداری تعهدی، ابزاری برای ثبت پرداخت‌های آتی ندارد.
مبنای نقدی حسابداری درآمدها را هنگام دریافت وجه نقد و هزینه ها را هنگام پرداخت شناسایی می کند. بنابراین این روش حساب های دریافتنی یا پرداختنی را شناسایی نمی کند. کسب ‌و کاری که از روش حسابداری نقدی استفاده می‌کند همیشه این امکان وجود دارد که دقیق‌ترین دیدگاه ممکن را از وضعیت مالی واقعی خود ارائه نکند.

دلایل نیاز به حسابداری تعهدی

پیچیدگی معاملات تجاری

روش تعهدی حسابداری به عنوان پاسخی به افزایش پیچیدگی معاملات تجاری مورد استفاده قرار گرفت. شرکت‌های بزرگی که کالاها را به صورت اعتباری می‌فروشند، ممکن است برای مدت طولانی از کالاهایی که قبلا فروخته شده‌اند، درآمد دریافت کنند. ثبت چنین معاملات زمانی که پرداخت ها انجام می شود، تصویری نادرست از وضعیت مالی شرکت را منعکس می کند، در حالی که بازارهای مالی نیاز به گزارش به موقع و دقیق از امور مالی شرکت دارند.

با روش حسابداری تعهدی، کسب و کارهای بزرگ می توانند دقیق ترین تصویر را از وضعیت مالی شرکت ارائه دهند.

اندازه گیری عملکرد یک کسب و کار در یک دوره خاص

هنگامی که یک کسب و کار می خواهد عملکرد واقعی خود را در یک دوره زمانی خاص مانند یک فصل یا یک سال مالی بررسی کند، روش حسابداری تعهدی ابزار مفیدی برای آن کسب و کار می باشد. این بر اساس اصل تطبیق است، جایی که درآمدها برای دوره ای که کالاها و خدمات تحویل می شوند، و هزینه ها هنگام خرید کالاها و خدمات ثبت می شود در نتیجه، درآمدهای به دست آمده با هزینه های انجام شده در همان دوره حسابداری مطابقت داده می شود.

یکی از دلایلی که حسابداری تعهدی می تواند نمای کلی دقیق تری از عملکرد یک کسب و کار در یک دوره زمانی خاص ارائه دهد این است که می توان درآمدها و هزینه های آتی را محاسبه کرد. اطلاعات مالی ثبت شده تحت حسابداری تعهدی، کسب و کار را قادر می سازد تا معیارهای مالی کلیدی مانند حاشیه سود ناخالص، حاشیه عملیاتی و درآمد خالص را محاسبه کند.

چرا GAAP از حسابداری تعهدی به جای حسابداری نقدی استفاده می کند؟

گزارش دقیق و منسجم

هدف اصلی GAAP داشتن قوانین دقیق و منسجم برای گزارشگیری مالی است. استفاده از روش حسابداری تعهدی به دستیابی به این هدف کلیدی کمک می کند. هر زمان که یک کسب و کار کالایی را حتی به صورت اعتباری بفروشد، بدون توجه به اینکه در آن زمان پرداخت انجام شده باشد یا خیر، معامله بلافاصله ثبت می شود.

اگر GAAP استفاده از روش حسابداری نقدی را ترجیح می داد، در آن صورت فروش کالاهایی که به صورت اعتباری فروخته شده بودند، در هنگام وقوع معامله ثبت نمی شد، در نتیجه عدم تعادل یک اختلاف بین موجودی و فروش ثبت شده ایجاد می کرد.

تشخیص درآمد

در حسابداری تعهدی، یک کسب و کار معامله درآمد را زمانی ثبت می کند که درآمد حاصل شود. به عنوان مثال، فرض کنید که شرکت ABC با شرکت XYZ برای تامین مصالح ساختمانی به ارزش 20 ملیارد تومان در محل ساخت و ساز خود در تهران قرارداد بسته است. پرداخت باید ظرف 90 روز از تاریخ تحویل انجام شود.

هنگامی که ABC مصالح ساختمانی را به XYZ تحویل می دهد، تراکنش را به عنوان درآمد در دفاتر حساب خود ثبت می کند. زمانی که پرداخت دریافت می شود یا قرار است دریافت شود، تأثیری بر ثبت درآمد ندارد.

محدودیت های حسابداری تعهدی

محدودیت قابل توجه اصل تعهدی حسابداری با مشاهده مثال ارائه شده به راحتی قابل مشاهده است: فرض کنید شرکت XYZ هرگز برای مصالح ساختمانی پرداختی انجام نمی دهد. در صورتی که شرکت ABC آن را در درآمد های خود ثبت کرده است بدیهی است که چنین وضعیتی یک مشکل مالی واقعی و اساسی برای شرکت ABC ایجاد می کند، و همچنین شرکت را با مشکل حسابداری قابل توجهی مواجه می کند.

توجه داشته باشید که شاید شرکت هایی باشند که حسابداری خود را بر مبنای نقدی انجام دهند اما مالیات همیشه بر مبنای حسابداری تعهدی ثبت می شود.
حسابداری تعهدی هیچ گونه آگاهی از جریان نقدی را ارائه نمی دهد. یک کسب و کار می تواند بسیار سودآور به نظر برسد در حالی که در واقعیت دارای حساب های بانکی خالی است. حسابداری مبتنی بر تعهدی بدون نظارت دقیق بر جریان نقدی می تواند پیامدهای بالقوه مخربی داشته باشد.
همانطور که گفته شد حسابداری تعهدی ممکن است نشان دهد که یک کسب و کار در طول یک دوره حسابداری خاص سود ایجاد کرده است در حالی که جریان های نقدی ثبت شده هنوز دریافت نشده است. به طور بالقوه، می تواند کسب و کار را سودآور نشان دهد، حتی زمانی که فاقد جریان نقدی کافی برای تامین مالی عملیات های مهم و حیاتی خود باشد. در موارد کمبود شدید جریان نقدی، حتی ممکن است یک کسب ‌و کار علیرغم نشان دادن سودهای جاری در صورت‌های مالی، ورشکست شود.